PIES GRENLANDZKI
Pies grenlandzki jest bardzo silnym szpicem polarnym, tak zbudowanym, że może zdobyć się na wytrwałość konieczną w twardej pracy psa pociągowego w warunkach arktycznych.
Grupa V - szpice i psy ras pierwotnych
według klasyfikacji CI
Wzorzec: FCI Standard nr 274
Pochodzenie: Grenlandia
Patronat: kraje skandynawskie
Użytkowanie: pies pociągowy
według klasyfikacji CI
Wzorzec: FCI Standard nr 274
Pochodzenie: Grenlandia
Patronat: kraje skandynawskie
Użytkowanie: pies pociągowy
CECHY RASY
Wzrost: psy 60cm i więcej, suki 55cm i więcej.Głowa:
Czaszka: szeroka, lekko wysklepiona.
Stop: podkreślony, ale nie stromy.
Nos: latem musi być czarny, zimą może być cielisty.
Kufa: silna, klinowata, szeroka u nasady zwęża się w stronę nosa, lecz nie jest spiczasta. Grzbiet nosa od nasady do czubka prosty i szeroki.
Fąfle: cienkie i napięte.
Zęby/zgryz: niezwykle silne, zgryz nożycowy.
Oczy: preferowane ciemne, lecz mogą być dostosowane do barwy sierści; lekko ukośne, ani wyłupiaste, ani zbyt głębowo osadzone; swobodny nieustraszony wyraz.
Uszy: raczej małe, trójkątne, o zaokrąglonych czubkach; noszone wyprężone prosto.
Szyja: bardzo mocna i raczej krótka.
Tułów: wysokość w kłebie jest nieco mniejsza od długości ciała; tułów bardzo mocny i dobrze umięśniony. Grzbiet prosty. Lędźwie proste i szerokie. Zad lekko opadający. Klatka piersiowa bardzo obszerna. Brzuch leży w jednej linii z klatką piersiową, nie jest podciągnięty.
Ogon: gruby i raczej krótki; osadzony wysoko i noszony ciasno zwinięty nad grzbietem.
Kończyny przednie: Widziane od przodu są całkowicie proste; silnie umięśnione; ciężka budowa kostna. Łokcie swobodnie poruszające się, lecz przylegające do tułowia.
Kończyny tylne: Oglądane od tyłu są całkowicie proste; lekko kątowane; silne umięśnione; budowa kostna ciężka. Staw skokowy szeroki i mocny.
Okrywa włosowa:
Włos - okrywa włosowa musi być podwójna: gęsty i miękki podszerstek oraz gęsty, gładki i szorstki włos okrywowy bez kędziorów i fal. Włos na głowie i nogach jest raczej krótki, na tułowiu raczej długi; bogaty i długi na spodzie wygladającego puszyście ogona.
Umaszczenie - dozwolone wszelkiego rodzaju umaszczenie, tak jedno- jak i wielobarwne z wyjątkiem albinizmu; albinosy są dyskwalifikowane.
Psy muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, znajdujące się całkowicie w worku mosznowym.
pełen wzorzec rasy tutaj
HISTORIA
HISTORIA
Psy grenlandzkie pochodzą od czworonogów przywiezionych na Grenlandię przez Inuitów, zwanych też Eskimosami. Wykopaliska dowodzą, że pierwsi osadnicy dotarli tu 4,5 tys. lat temu. Pochodzili z Syberii, więc psy grenlandzkie są spokrewnione z husky. Wiadomo, że podobne zwierzaki żyły na tamtych terenach już 7 tys. lat p.n.e
Pierwszymi Europejczykami, którzy dotarli na Grenlandię, byli wikingowie. Dużo później zaczęli tam przybywać wielorybnicy, podróżnicy i handlarze skórami. Nauczyli się od tubylców korzystania z psów zaprzęgowych i zaczęli je zabierać na wyprawy w inne rejony świata. Psy grenlandzkie brały udział – obok samojedów – m.in. w zdobyciu bieguna południowego przez Roalda Amundsena. Większość nie wróciła do domu, gdyż… karmiono nimi inne czworonogi. Dowodzi to, w jakich warunkach kształtowała się rasa – z tymi psami nigdy się nie patyczkowano. Głównymi kryteriami selekcji były: gotowość do ciągnięcia sań, odporność i wytrzymałość. Eskimosi wykorzystywali psy do polowań na foki i białe niedźwiedzie. Miały za zadanie wywęszyć w lodzie otwór, przez który foki wynurzają się, by nabrać powietrza. Do dziś żyje na Grenlandii populacja tych czworonogów pracujących w tradycyjny sposób, również w innych krajach zwykle znajdują się one w rękach amatorów sportu zaprzęgowego. Na Grenlandii co roku odbywają się mistrzostwa psich zaprzęgów. Mieszkańcy wyspy utrzymują się głównie z psów – tyle że dziś zarabiają, organizując wyprawy dla turystów.Najwięcej psów grenlandzkich żyje na Grenlandii, która administracyjnie należy do Danii. Również na jej obszarze spotyka się je dość często. Poza tym są popularne w Finlandii, Szwecji i Norwegii, sporo jest ich również w Czechach. W krajach skandynawskich można rejestrować w księgach wstępnych także czworonogi bez papierów, sprowadzone z ich ojczyzny. Do Polski pierwsza suczka tej rasy przyjechała z Czech na początku 1996 r. do hodowli Polarna Legenda. Została matką pierwszego polskiego miotu psów grenlandzkich. W tym samym roku do hodowli Merkambertaner sprowadzono drugą sukę. Obecnie w Polsce mieszka około stu takich psów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz